لزوم بازنگری و ارتقای سازه‌های ترافیکی تهران
در دهه‌های اخیر، تهران با گسترش شبکه معابر، احداث تونل‌ها، پل‌ها و تقاطع‌های غیرهم‌سطح، گام‌های بزرگی در توسعه زیرساخت‌های ترافیکی برداشته است. اما افزایش روزافزون جمعیت، تغییر الگوی سفرهای شهری، شرایط اقلیمی، و ورود فناوری‌های نوین در مدیریت ترافیک، لزوم بازنگری در وضعیت فعلی سازه‌های ترافیکی را بیش از پیش آشکار کرده است.
بسیاری از سازه‌های ترافیکی موجود (از جمله پایه‌های چراغ‌ها و دوربین‌ها، تابلوهای راهنمایی، پل‌های عابر و تجهیزات روشنایی) در دهه‌های گذشته طراحی و نصب شده‌اند و در برابر شرایط فعلی — از نظر بارگذاری، لرزه‌پذیری، خوردگی، و نیازهای فناورانه — نیازمند به‌روزرسانی هستند.
امروزه، در مدیریت شهری نوین، نگهداری پیشگیرانه (Preventive Maintenance) جایگزین رویکرد سنتی تعمیر پس از خرابی شده است. این موضوع به‌ویژه در سازه‌های فلزی و بتنی ترافیکی اهمیت فراوان دارد؛ چرا که کوچک‌ترین آسیب یا ضعف سازه‌ای می‌تواند منجر به حادثه یا اختلال در شبکه ترافیکی شهر شود.
همچنین با گسترش سیستم‌های کنترل هوشمند ترافیک (ITS)، نیاز به زیرساخت‌های جدیدی مانند پایه‌های چندمنظوره، کابل‌کشی‌های استاندارد، تأمین برق پایدار، و فضای نصب تجهیزات ارتباطی احساس می‌شود. در نتیجه، بازنگری در طراحی و به‌روزرسانی سازه‌ها باید به‌گونه‌ای انجام شود که بتواند این فناوری‌ها را به‌صورت ایمن و پایدار پشتیبانی کند.
از منظر ایمنی و پایداری، بررسی دوره‌ای مقاومت مکانیکی، تست خوردگی، بازسازی پوشش‌های محافظ، و اصلاح طراحی‌های قدیمی، از اقدامات ضروری برای افزایش عمر مفید این سازه‌هاست. همچنین ارتقای زیبایی بصری و هماهنگی با چهره شهری جدید تهران، از جنبه‌های مهمی است که نباید نادیده گرفته شود.
در نهایت، رویکرد آینده‌نگر در مدیریت سازه‌های ترافیکی تهران باید شامل پایش هوشمند، تحلیل داده‌های سلامت سازه، و به‌کارگیری مصالح نوین مقاوم در برابر شرایط اقلیمی و لرزه‌ای باشد.
چنین برنامه‌ای ضمن کاهش هزینه‌های نگهداری در بلندمدت، به افزایش ایمنی، پایداری، و زیبایی محیط شهری کمک خواهد کرد و گامی مؤثر در مسیر شهر هوشمند تهران خواهد بود.
